Τι θέλει ένας έφηβος επιτέλους;

blog main image

Δημοσιεύουμε απόσπασμα από ένα ενδιαφέρον άρθρο για το επίμαχο θέμα της εφηβείας. Θα το βρείτε ολόκληρο στη σελίδα:


www.e-paideia.net/news/article.asp?lngEntityID=63601&lngDtrID=2892

“Κι αν είμαι τινέιτζερ,
μη με φοβάσαι”


Η ακμή δεν είναι η μόνη αλλαγή στα παιδιά που περνούν την πόρτα της εφηβείας. Η αλλαγή στη συμπεριφορά, οι έντονες αντιδράσεις και οι συχνοί καβγάδες με την οικογένεια δηλώνουν ότι το παιδί γίνεται έφηβος, αναφέρουν Τα Νέα (20.07.2009).

Όπως επισημαίνει η οικογενειακή σύμβουλος κ. Έφη Σαρηγιαννίδου, πρόκειται για το τελευταίο αναπτυξιακό στάδιο του ανθρώπου, μία περίοδο που σηματοδοτεί πολλά νέα ξεκινήματα, όπως αυτό της σεξουαλικής ζωής. «Είναι μία κρίσιμη περίοδος, αφού αυτή θα καθορίσει τη μετέπειτα συναισθηματική και κοινωνική ζωή του εφήβου. Αυτά τα έξι χρόνια, ο νέος προσπαθεί πρώτα απ΄ όλα να αυτονομηθεί σαν προσωπικότητα. Αυτό όμως πρακτικά σημαίνει ότι προσπαθεί να ορίσει τη δική του ζωή και το κάνει μέσω της επανάστασης».

Η αντίδραση και η επανάσταση είναι συνώνυμα με την εφηβεία. Τα κορίτσια μάλιστα, σύμφωνα με τους ειδικούς, περνούν συνήθως πιο ήπια την περίοδο αυτή, «αφού είναι από τη φύση τους πιο καλά στην επικοινωνία απ΄ ό,τι τα αγόρια», σημειώνει η κ. Σαρηγιαννίδου.

Τα χαρακτηριστικά των εφήβων, όπως τονίζει η παιδίατρος και επιστημονική υπεύθυνη της Μονάδας Εφηβικής Υγείας του Νοσοκομείου Π. & Α. Κυριακού, κ. Άρτεμις Τσίτσικα, είναι ο πειραματισμός, «δοκιμάζουν για να γνωρίσουν τον κόσμο. Παράλληλα, τα παιδιά αυτής της ηλικίας αντιτίθενται σε κάθε μορφή εξουσίας και ιδίως στη γονεϊκή εξουσία, ενώ δεν έχουν συνήθως την ικανότητα να δουν μελλοντικά τις επιπτώσεις των πράξεών τους, γι΄ αυτό και παίρνουν πιο εύκολα ρίσκα». Συμπληρώνει δε ότι σήμερα οι έφηβοι έχουν να αντιμετωπίσουν νέα κοινωνικά δεδομένα. «Αυτά είναι η υπεραπασχόληση των γονέων, η έλλειψη διεξόδων για τα παιδιά των μεγαλουπόλεων και η έλλειψη ενδιαφερόντων για εκείνα στις πόλεις της περιφέρειας, ακόμη και το τεχνολογικό “χάσμα γενεών” που πρέπει να καλυφθεί μεταξύ αυτών και των γονιών».

Η επικοινωνία είναι πάντως το κλειδί για να μπορέσουν οι γονείς να μετριάσουν τις εφηβικές εκρήξεις. «Οι έφηβοι αμφισβητούν τα πάντα. Αυτό που θα πρέπει λοιπόν να κάνουν οι γονείς είναι να καταλάβουν ότι μόνο μέσω του διαλόγου και της κατανόησης μπορούν τα παιδιά να θεωρήσουν τους γονείς πραγματικούς σύμμαχους», προσθέτει η οικογενειακή σύμβουλος.

Παράλληλα, όπως τονίζει η κ. Τσίτσικα, οι γονείς θα πρέπει από τη μία να καλύπτουν συναισθηματικά τα παιδιά, «από την άλλη είναι απαραίτητο να βάζουν όρια– παρ΄ όλο που ο έφηβος μπορεί να δείχνει ότι δεν τα χρειάζεται, του είναι αναγκαία γιατί με αυτόν τον τρόπο οι γονείς τού δείχνουν προς τη σωστή κατεύθυνση. Και φυσικά, η οικογένεια θα πρέπει να είναι ειλικρινής και να δίνει το σωστό παράδειγμα στους νέους».

Αρκετά σημαντικό ποσοστό ατόμων που πάσχουν από διατροφικές διαταραχές, όπως η ανορεξία, η βουλιμία και η υπερφαγία, είναι έφηβοι. «Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι τα άτομα σε αυτήν τη φάση της ζωής αρχίζουν να έχουν έντονες ανησυχίες για το σώμα τους και δέχονται κοινωνικές πιέσεις για να έχουν μια τέλεια εμφάνιση, κάτι που είναι συνυφασμένο με το αδύνατο και γυμνασμένο κορμί», λέει η διατροφολόγος κ. Κωσταλένια Καλλιανιώτη. Για να αποκτήσουν λοιπόν το σώμα των μοντέλων τα κορίτσια ή των αθλητών τα αγόρια, που βλέπουν στην τηλεόραση, καταφεύγουν στη χρήση αθέμιτων μέσων. «Είτε υποβάλλουν τους εαυτούς τους σε αυτοσχέδιες δίαιτες, συχνά υπερβολικά αυστηρές και, φυσικά, αντιεπιστημονικές, είτε οδηγούνται σε ακόμη πιο ακραίες διατροφικές συμπεριφορές όπως ο περιορισμός της κατανάλωσης τροφής, η πρόκληση εμετού μετά τα γεύματα, η χρήση καθαρτικών και η υπερεντατική άσκηση».

Ετικέτες

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *